De toenemende welvaart in de jaren 1950-1965 brengt een grote hoeveelheid afval met zich mee, met een toenemend deel verpakkingen, zonder dat men oog heeft voor de gevolgen. De uitbreiding van de productie, en daarmee ook het toenemend grondstofgebruik, leidt in 1972 tot de publicatie ‘Limits to Growth’ van de Club van Rome. Vooral in Nederland slaat dit rapport aan bij bedrijfsleven en overheid: men krijgt oog voor de gevolgen van de ‘wegwerpcultuur’, en dan vooral voor de uitputting van grondstoffen en de vervuiling van het milieu. Begin jaren ’90 komt er vanuit Europa en op nationaal niveau wetgeving op gang die gericht is op recycling van producten.