In 1971 wordt Louis Stuyt de eerste Nederlandse minister met milieuhygiëne in de portefeuille. Tot dan toe werd bodemgebruik enkel gezien als productiefactor, nu verschuift de aandacht ook naar het welzijn van het milieu. In 1972 brengt hij de Urgentienota Milieuhygiëne uit, die een schets geeft van het milieuvraagstuk in algemene zin, de plaats van de milieuhygiëne in de totale milieuproblematiek en de zorg voor de milieuhygiëne op basis van ecologisch inzicht. De nota is het startpunt van een hele reeks wettelijke maatregelen.
Het verschijnen van de Urgentienota viel samen met de toenemende belangstelling voor het milieu, ook internationaal. Dit kwam bijvoorbeeld tot uiting in onder meer de Milieuconferentie van de Verenigde Naties in Stockholm. Toch werd die belangstelling tot ver in de jaren ‘90 vaak gezien als een hobby van milieuactivisten, voordat concepten z0als Cradle to Cradle en Circulariteit door wetenschap en bedrijfsleven werden omarmd.
De Urgentienota Milieuhygiëne bevatte ook een urgentieprogramma, waarin een belangrijk deel van het later te voeren beleid zijn basis vond.